Waarom telecommunicatie-infrastructuur van cruciaal belang is voor het moderne leven

Telecommunicatie-infrastructuur, of draadloze en cellulaire infrastructuur, is niet meer weg te denken uit het dagelijkse leven, het bedrijfsleven en voor overheidsdoeleinden. Deze torens stellen ons in staat om met elkaar in contact te blijven via smartphones, internet enz. Om deze communicatielijnen open te houden, moeten we de onze bestaande telefoonmasten, kleine cellen en gedistribueerde antennesystemen (DAS) onderhouden. We moeten niet alleen deze belangrijke infrastructuursystemen in goede staat houden, maar we hebben er ook meer nodig.

Overheden van verschillende landen over de hele wereld zijn zeer gefocust op de ontwikkeling van telecommunicatie-infrastructuur. De manier waarop veel landen proberen hun markt voor telecommunicatiemasten te laten groeien, is via gemakkelijke regelgeving en snelle vergunningsystemen voor het plaatsen van nieuwe gsm-masten. Dit is bedoeld om de connectiviteit in het hele land te verbeteren, zelfs in de meest afgelegen en landelijke gebieden. De aanpassing van deze strategie van het plaatsen van gsm-masten in landelijke gebieden, met name in ontwikkelingslanden, kan meer groeimogelijkheden opleveren voor de telecombranche.

De telecommunicatiebranche heeft de afgelopen jaren een enorme groei doorgemaakt, doordat het gebruik van smartphones mainstream is geworden en deel is gaan uitmaken van de dominante cultuur. Nieuwe connectiviteitsverhogende technologieën hebben bovendien de overhand gekregen. De uitbraak van COVID-19 heeft verder aangetoond dat er wereldwijd meer telecommunicatielocaties in landelijke gebieden moeten worden ontwikkeld. De pandemie heeft ertoe geleid dat meer mensen thuis werken, vergaderingen op afstand houden via platforms voor videoconferencing en toegang krijgen tot gedeelde databanken terwijl ze niet op kantoor zijn. Het is nu duidelijk geworden hoe belangrijk een robuuste telecommunicatie-infrastructuur is om aan de eisen van het “nieuwe normaal” te kunnen voldoen. De manier waarop mensen met elkaar omgaan, samenwerken en hun persoonlijke leven leiden, is drastisch veranderd sinds de tijd van voor COVID. De telecomsector zal zijn telecomnetwerk verder moeten uitbreiden om aan de vraag en behoefte te kunnen voldoen.

In het licht hiervan is de essentiële noodzaak van de beschikbaarheid van hogesnelheidsinternet voor alle activiteiten van het dagelijkse economische, sociale en politieke leven overduidelijk. Toch blijven veel landelijke gemeenschappen onderbediend en over het hoofd gezien door breedbanddiensten en netwerkaanbieders. De meeste mobiele operators zouden er de voorkeur aan geven hun inspanningen te concentreren op de aanleg van telecommunicatie-infrastructuur en de huur van landmasten in stedelijke gebieden met een groot aantal potentiële klanten. De installatie van de infrastructuur is duur en bedrijven zijn terughoudend om deze aan te leggen in dunbevolkte gebieden. Er zijn minder mogelijkheden, en dus minder inkomsten, voor de gsm-operators in landelijke gemeenschappen.

Overheden over de hele wereld ontwikkelen echter plannen om breedbanddiensten uit te breiden tot verwaarloosde gebieden die schaars en onderbevolkt zijn. Bij het leveren van hoogwaardige internetdiensten gaat het erom ervoor te zorgen dat plattelandsbewoners over de hele wereld dezelfde levensmogelijkheden en dezelfde toegang hebben tot informatie, cultuur, filosofieën, sociale interactie en vooruitzichten als mensen in stedelijke gebieden. De tweedeling ligt tussen de overheden die de bewoners van landelijke gebieden een welvarender toekomst willen bieden met betere connectiviteit, en de netwerkaanbieders die terughoudend zijn om de gapende breedbandkloof tussen steden en landelijke gebieden te dichten.